Trainingskamp ’21

Team Fortune Coffee Geen categorie

Op vrijdag 24 september was het zover, team Fortune Coffee ging weer op trainingskamp! Na een zomer hard te hebben getraind op de fiets, skeelers en hardloopschoenen was het nu eindelijk weer tijd om te gaan schaatsen. Er stond een zwaar weekend voor de boeg. Vrijdagavond gingen we schaatsen in Heerenveen, zaterdagochtend een duurritje op de fiets en in de middag schaatsen in Leeuwarden. Als afsluiter zondag 200 kilometer fietsen, ja je leest het goed 200 kilometer op de fiets langs de 11 steden in Friesland, ook wel de Elfstedentocht genoemd.

Het trainingsweekend begon minder goed met een afmelding van Madelief, ze was helaas ziek. Iris voelde zich ook niet fit maar besloot om toch mee te gaan, helaas moest zij na de eerste schaatstraining naar huis doordat zij zich toch niet goed genoeg voelde. Evelien en Eline hadden langebaan verplichtingen en Ariane is helaas nog niet hersteld van haar gezondheidsklachten. Rosalie, Claudia, Heleen en Brit waren wel van de partij, dit voelde als een flashback van twee jaar gelden waarbij we samen in het beloften team reden. Onze ploegleiders  Gé en Remco waren ook aanwezig. Bob was er zondag bij om ons te coachen tijdens de 200 kilometer op de fiets.

Vrijdag

De eerste schaatstraining op vrijdagavond was voor de meesten even wennen, maar na een paar rondjes te hebben gereden, op het heerlijke ijs van Thialf, hadden we de smaak snel te pakken. Het was vooral een training waarbij we bezig waren met onze techniek en ijsgewenning. Gé liet het schaatsen nog even voor gezien en zou de volgende dag in actie komen, uiteraard zat hij niet stil en maakte mooie foto’s van ons! Zie hieronder.

Na de schaatstraining gingen we naar B&B Klaar in Joure. Hier verbleven we vorig jaar ook en dit beviel zo goed dat we er zonder twijfel weer naartoe willen. In de avond hebben we nog wat bij gekletst en zijn daarna vroeg gaan slapen, want de volgende dag stond er een duurritje en een schaatstraining op het programma.

Zaterdag

Zaterdagochtend ging de wekker om 8.00 er stond namelijk een heel lekker ontbijt op ons te wachten, na het ontbijt stapten we op de fiets voor een rustige duurrit. Claudia was de week ervoor ziek geweest dus sloeg dit ritje over om zo wel de schaatstraining voor 100 % mee te kunnen doen. Het duurritje zou ongeveer 2 uur duren, maar we hadden helaas wat problemen met de Garmin en wat straatjes die we over het hoofd zagen, waardoor het iets langer werd dan 2 uur. Eenmaal terug in de B&B, stond er een heerlijke lunch op ons te wachten, waarbij de brie wel de grote favoriet was. Na de lunch vertrokken we richting  Leeuwarden om daar een schaatstraining af te werken. In deze schaatstraining kwam vooral het competitieve weer naar boven, het was namelijk de bedoeling dat twee rijders de sprint aantrokken en de andere twee rijdsters moesten het dan uitvechten tot de streep. Zo werd er al wat gewerkt aan de snelheid en de eindsprint.

In de avond gingen we uiteten bij een Italiaan. Voordat we naar het restaurant vertrokken hadden we eerst nog een belafspraak met Bob. De 200 kilometer leek nog ver weg, maar na de peptalk van Bob en alle informatie die we kregen om de 200 kilometer zo hard en goed mogelijk te rijden kwam het toch wel heel dichtbij en werd de spanning in ons lichaam meer en meer. Aangezien Bob de Elfstedentocht met zijn ogen dicht kan fietsen, wist hij ons alle inns en outs te vertellen over de route, afsluitingen, wind en de stoplichten. Bob was ervan overtuigt dat we 34 kilometer per uur gemiddeld konden rijden, wij rijders en ploegleiders hadden hier een beetje een hard hoofd in, want dat was wel heel hard! Maar we probeerden ons hierdoor niet uit het veld te laten slaan en maakten samen een plan om de doelstelling te kunnen behalen. De afspraken die we maakten om tot dit doel te komen waren onder andere; achterelkaar rijden om elkaar te sparen, 5 minuten op kop en dan overgeven en verder was het heel belangrijk om goed te blijven eten en drinken tijdens de tocht. Na de belafspraak met Bob konden we vertrekken naar het restaurant, de verassing waar Remco het al het hele weekend over had (werd al iets eerder verklapt als gepland) was Eline! Ze kwam gezellig mee eten nadat ze een wedstrijd in Thialf had gereden. Na het avondeten hebben we nog een bakkie gedaan in de B&B en daarna gingen de rijdsters vroeg naar bed, want de volgende dag was het zover de Elfstedentocht! We hadden de wekker gezet om 5.30, want we hadden om 6.30 afgesproken bij het huis van Bob. Dit om 7.00 te kunnen beginnen aan de tocht der tochten.

Zondag

De grote dag was aangebroken waar veel rijders naar uitkeken maar ook stiekem wel tegen op keken… want 200 kilometer met een gemiddelde van 34 kilometer per uur was toch wel een hele uitdaging. Na een stevig ontbijt naar binnen te hebben gewerkt was het tijd om te vertrekken richting Leeuwarden. Bob stond ons al op te wachten en was er net als ons helemaal klaar voor. Na alles dubbel, dubbel en nog eens dubbel te hebben gecheckt kon het beginnen. Bob leidde ons naar het startpunt, waarbij we nog de laatste belangrijke informatie kregen en het startsignaal klonk. Gé bestuurde de volg auto en Bob zat ernaast.

Doordat Claudia nog niet super fit was besloot zij niet de hele 200 kilometer mee te rijden maar zou aanhaken bij Sneek. De eerste 100 kilometer verliep erg goed en hadden we een gemiddelde van 34 kilometer per uur, het ging dus tot nu toe precies volgens plan. Iedereen dronk en at goed en we hielpen elkaar hier ook aan te herinneren. We hadden weinig problemen met de route, dit kwam uiteraard door de goede instructies die we doorkregen van Bob. Doormiddel van bordjes (stukken karton) gaf Bob ons onderweg instructies met hierop de woorden; weg, fietspad, links, rechts, rechtdoor en hebben we allerlei verschillende tekens voorbij zien komen, zo wisten we precies waar we heen moesten. We zagen Bob soms ook een sprintje trekken om op de weg te gaan staan en aan te geven waar we naartoe moesten, wanneer het te laat was om het bordje te tonen of niet goed leesbaar zou zijn.

Toen we ongeveer de 100 kilometer hadden gepasseerd kon Remco het echt niet meer uithouden en moesten we stoppen voor een korte plaspauze, hierna vervolgden we onze tocht al snel. Bij de 150 kilometer begon de vermoeidheid toch wel iets op te komen en gingen we de pijntjes in de armen, schouders en toch ook wel de benen voelen. We stopten voor een korte pauze om onze zakken bij te vullen met krentenbollen, eierkoeken, gelletjes en marsen, want de laatste 50 kilometer zou toch wel het zwaarste worden en onze goede kopvrouw Claudia had helaas de tocht verlaten.

Rosalie, Heleen, Brit en Remco gingen de laatste 50 kilometer in, we deden nog steeds 5 minuten op kop waarna we 15 minuten konden uitrusten, nouja uitrusten konden we het niet noemen want de gemiddelde snelheid stond nog steeds op 34 kilometer per uur gemiddeld, dus we hadden de snelheid er nog goed in. De laatste 30 kilometer hadden we de wind wat vaker tegen en werd de lucht wat donkerder, uiteindelijk viel het alles mee en kwamen we er goed vanaf met een paar regendruppels.

De laatste 10 kilometer was het alles of niets, de snelheid zat er nog steeds goed in en we konden allemaal alleen nog maar denken aan de finish. ENNN toen was daar was het moment dat we Bob zagen staan met het bordje FINISH in zijn hand. Heleen zette een sprint in waarna Remco, Rosalie en Brit volgden, uiteindelijk werd de eindsprint gewonnen door onze Heleen!

Met een uiteindelijk gemiddelde van 33,6 km/p konden we met een voldaan en toch ook wel een trots gevoel terug kijken op deze dag. We hebben onszelf overtroffen en dit geeft ons ook weer veel vertrouwen voor aankomende winter. Als afsluiter hebben we nog wat gedronken bij Bob en zijn we daarna richting huis gegaan. Het was een geslaagd, zwaar maar vooral gezellig trainingskamp!

Bron: Oomssport.nl
Meer foto’s zie: https://www.flickr.com/photos/gw-productions/albums/72157719954784340/with/51514932590/